Zuid Afrika 4 – 26 maart 2017
Joepie, eindelijk weer eens een grote lange reis!

Na een jaar vol korte, maar zeer leuke trips in 2016 mogen we nu weer eens 3 weken weg, we gaan naar Zuid Afrika! 
4 maart

De laatste maand van Michiels Gold Membership benutten we optimaal door lekker op tijd naar Schiphol te gaan zodat ik lekker in de lounge gratis eten & drinken naar binnen kan werken.We hebben een tussenstop in Parijs, om vanaf daar met een nachtvlucht naar Johannesburg te vliegen met de A380, een dubbeldekker vliegtuig. Ook hier maken we weer optimaal gebruik van Michiels Gold Membership want we hebben vertraging. Normaliter is dat afschuwelijk maar in dit geval betekent dat dus weer meer drank&voedsel!

De A380 is inderdaad wel heel vet, een loveseat bij het raampje vooraan, dus met beenruimte!

5 maart

Aangekomen in Joburg halen we onze auto op en rijden weer naar onze eerste slaapplek: een super leuke Airbnb in hip Mahoneng. De buurt blijkt leuk en levendig vol koffietentjes en expositieruimtes. Het is zondag en dus is er markt, waar alle locals in ieniemienie strakke kleren zichzelf uitgebreid laten fotograferen. ‘s Avonds zijn we uitgenodigd bij voor een braai (bbq) bij Chris, een collega van Michiel. Hier worden we overladen met tips en adviezen om onze reis veilig en zonder teveel afgezet te worden door te komen.

6 maart

Na een heerlijke nacht horizontaal te hebben geslapen gaan we naar het Apartheidsmuseum, een echt must als in Joburg bent. Een indrukwekkend museum over de apartheid tussen wit en niet-wit, maar ook man-vrouw, gay-straight, die pas in 1948 in de wereld werd geroepen door niemand minder dan een Hollander:?. Schaamtevol en ontdaan lopen we door het architectonisch prachtige gebouw in een poging de geschiedenis te begrijpen.

Waren ‘we’ de Europeanen zo druk tijdens dr wederopbouw? Bemoeien we ons niet zo graag met burgeroorlogen zoals in Syrië? Of was en domweg veel ombekend bij gebrek aan internet om de wereld te laten zien wat er gaande was? Een kwart van de kinderen stierf vóór de eerste verjaardag, zwarte mensen werden ‘gewoon’ verhuisd naar getto’s buiten de stad en de overvolle treinen doen me denken aan de transporten naar Duitsland tijdens de 2e wereldoorlog. En dat terwijl onze ouders in hun hippiepakjes te lagen zonnebaden, zó onwerkelijk.

Gelukkig was daar Madela met zijn engelengeduld en heeft de huidige generatie geen problemen met zwart-wit en leven ze/we meestal prima door elkaar heen.
Op naar het meer vrolijke deel van vandaag. We rijden naar Malelane, ten zuiden van Kruger National Park, om morgen in alle vroegte op safari te kunnen gaan! We slapen in Hhusha Hhusha, een mooi hotel waar we de eerste beesten in de vorm van sprinkhanen tegenkomen. Na een heerlijke plons in het zwembad bakken we boerenwors burgers.
7 maart

Om 5 uur gaat de wekker want wildlife schijnt zich niks van onze vakantie aan te trekken en moeten we om 5:30am bij de poort van het park zijn om als eerste naar binnen te kunnen. Met deze hitte – het is om 8am al 30°C – slapen de katachtigen wel 16 uur per dag en zijn ze dus enkel ‘s ochtends te spotten. Al na 10 minuten hebben we beet; een hele kudde impala’s (waarvan we op dat moment nog denken dat het springboks zijn). Dat we zo snel beet hadden bleek achteraf niet heel verassend, het wemelt hier, en in heel Zuid Afrika, van de impala’s. Binnen twee uur spotten we ook giraffes, zebra’s en moeten we omkeren omdat een neushoorn met mini-neushoorn op de weg staan en niet van plan lijken zich de komende uren te gaan verplaatsen. Gelukkig botsen we na het keren op een groep giraffes en leren dus al snel dat twee keer dezelfde weg geen straf hoeft te zijn. We passeren een krokodil die lekker ligt te chillen op het warme beton van een brug en stoppen bij een groepje leeuwen die rustig onder een boom van de dag liggen te genieten. Voor de lunch parkeren we even later onze mooie Renault Clio midden op de weg met uitzicht op moeder en baby olifant en 2 rhino’s. Nadat de grootste olifant lekker een boom omver heeft staan schuren naast de weg besluit hij vlak naast onze waggie se weg over te steken. Toch wel bang voor dit enorme beest doe ik snel m’n raampje dicht. Iets met schijnveiligheid. 
We slapen twee nachten in een safaritent in Skukuza rest camp, een kamp midden in Kruger met omheining en een zwembadje om af te koelen. Voor 6PM moet je binnen zijn want dan gaat het hek dicht. 

8 maart

Weer een hele dag stil zitten in de auto is niks voor ons en dus rijden we vandaag het park uit naar Blyde River Canyon. Gelukkig is de weg het park uit ook nog zo’n twee uur over onverharde wegen krossen en dus pakken we nog wat gnoe’s (wildebeast) en buffalo’s mee. En natuurlijk veel zazoe’s terwijl we luid mee brullen met de Lion King songs uit de speakers. Via Hazyview (ja het is hier inderdaad vaak mistig) rijden we naar Gods window alwaar we 300 treden omhoog stappen voor een fenominabel uitzicht over het landschap. We rijden verder richting Bourke’ potholes via prachtig landschap wat langzaam veranderd van glooiend Fransachtig naar rotsachtig Nieuw-Zeeland en canyon. Bourke’s potholes zijn meters diepe door water uitgesneden rotsen, nooit zoiets gezien waar we rond mogen wandelen is fantastisch. Blij dat we uit de auto kunnen stappen zonder risico op te worden gegeten door een leeuw. 

Op de terugweg gaat het minder soepel. Na te hebben geoefend in het autoluwe krugerpark mag ik het nu proberen op de grote mensen weg: links rijden. Niks an ontdek ik al snel behalve dat ik steevast m’n gordel aan de linkerkant blijf zoeken. 

En dan is er opeens een enorme pothole in het asfalt, verspreid over twee weghelften waar m’n Clio met geen mogelijkheid aan kan ontwijken. M’n rechterbandje klapt erin, this doesn’t feel right, en ik zet hem snel aan de kant. Flap flap flap, inderdaad, een lekke band. Saaaaai, ik probeer ook eens stoer iets nieuws uit en durf aan de linkerkant te rijden. 

Anyway, gelukkig heb ik Michielie bij me die het avontuur wel kan waarderen. De reserveband blijkt onder de auto te hangen, ik zet een gevarenkruis op de weg waar iedereen wonderbaarlijk braaf voor afremt en een vriendelijke Afrikaan die in de nabij gelegen kolenmijn werkt stopt om te helpen. Binnen no time ligt er een nieuwe band op en ligt de oude in de achterbak. Alleen de wieldop is verdwenen. In Graskop, het eerstvolgende dorp, gaan we opzoek naar een garage voor een nieuw wiel. Met deze wegen lijkt rijden zonder reserve band niet t beste plan. Gelukkig ziet de monteur een oplossing: met een grote hamer beukt hij het wiel weer uit en pompt de band weer op, niks meer van te zien. Toch maar opzoek naar de wieldop dan. Na het terugvinden van ‘onze’ pothole in deze gatenkaas kost het slechts een paar minuten door het gras huppelen voor Michiel hem ziet, hebbes!
Nu toch even flink doorrijden om weer voor de avondklok terug in ons kamp te zijn. 
9-3-17 tm 12-3-17

Opnieuw vroeg op om wildlife te spotten terwijl we ons verplaatsen naar Africa on Foot, een private game reserve. We hebben gehoord dat er 1 brug nabij Skukuza dicht is door een recente regenbui maar welke is onbekend, dus gokken er maar 1. En inderdaad, bij aankomst blijkt deze ontoegankelijk en keren we om. Maar helaas, ook de volgende brug is stuk en dat betekent dat we helemaal af moeten zakken naar Lower-Sabie om de Sabie rivier over te kunnen steken. 

Gelukkig is er weer een hoop te zien en vinken we nog wat hippo’s, buffels en giraffen af voor we weer naar het noorden rijden via Tshokwane richting Sutara naar Muzandzeni en Bobbejaan Krans voor we het Krugerpark verlaten via Orpen gate. 
Ons private game reserve Africa on Foot ligt aangrenzend aan Kruger, bij Timbavati en Klaserie. De dieren kunnen vrij de ‘grens’ passeren maar omdat het terrein eigendom is van een bepaalde familie mag dus verder niemand erop. 

Helaas blijkt de wildcard die we kochten met het idee 6 dagen in het park te verblijven hier niet geldig en betalen we opnieuw park entrance fee. Extra sponsoring voor de strijd tegen rhino poaching (stroperij) dan maar.

Africa on Foot blijkt het meest luxueuze verblijf te zijn wat we ooit hebben gehad. De prachtige hutjes met hemelbed liggen bijeen rond zandpadjes die dagelijks worden geharkt ondanks dat het wildlife rustig rond banjert omdat hier geen hekken zijn. Het zwembad wordt door olifanten vooral gezien als drinkplaats, er is een zelfgeslagen waterput en alles werkt op zonne-energie, water wordt verwarmd door een houtkachel. 

Het eten is verrukkelijk én gezond, afgezien van de taart om 4PM bij de high-tea. 

Naast ons verblijft er ook nog een 9-koppig Canadese familie, groter is het park niet. Het leuke aan Africa on Foot is dat er s ochtends een lopende safari is van 5:30AM tot 8:30AM, waarna er een heerlijk ontbijt staat te wachten, gevolgd door chill tijd voor jezelf bij t zwembad of in de boomhut, lunch, high-tea en de avond safari met jeep van 4:30PM tot 7:30PM met borrel in de bush en een stuk in het donker! 

Omdat de dagdieren (giraffen, impala’s, gnoe’s, etc.) 45 minuten niet kunnen zien nadat hun ogen belicht zijn door een zaklamp en daarmee in het nadeel zijn tov nocturals mogen we deze niet beschijnen. Gelukkig is het bijna volle maan en zien we deze dagen ook een hoop slapende giraffen en impala’s, cool! Ook spotten we pumba, een warthog met zijn drie weken oude baby als we ze snappen in een termietenheuvel, bush baby’s, kudu’s, hyena’s, wild dogs en heel in de verte een Leopard. Pech voor ons waait het waardoor de dieren (en rangers) niet meer goed kunnen horen. Hier worden ze onrustig en mogelijk gevaarlijk van. De eerste ochtendwandeling wordt dus een jeep tocht waarbij we wel een rhino moeder met twee baby’s zien. De volgende dag blijkt een safari wandeltocht wel echt heel leuk. Afgezien van dat we eindelijk weer een beetje mogen bewegen snappen we nu ook waarom wind gevaarlijk is. Je hoort de vogels niet die bij bepaalde dieren horen maar ook de impala’s, buffels en wilde horen zelf kun je te voet goed horen terwijl ze weg galopperen, thank god in de andere richting (zie lion king). 
We leren de voetsporen en uitwerpselen van leeuwen, impala’s, zebra’s, leopards, etc. te volgen (de olifant heeft een vette pootafdruk vol kronkels), hoe dieren hun territorium afbakenen met poep en plas en dat de suïcide bird zijn vrouwtje versiert door een vrije val te maken uit de lucht en zich zo dicht mogelijk boven de grond pas weer herpakt. 

We zien twee mannetjes leeuwen die net een Buffalo hebben gedood en liggen te rusten tijdens de after diner dip. Wilde honden die paren terwijl aasgieren rondjes boven hun hoofd cirkelen, klaar om het resterende karkas op te eten en een hele school giraffen (12 stuks!) die ons net zo aangapen als wij hen en ons met 12 lange nekken volgen als we bewegen terwijl ze gezapig gras kauwen tot er eentje zijn follow-me ears uitzet (de achterkant is wit) als teken dat de rest hem/haar moet volgen. Giraffen zijn geweldig. 

We leren super veel van onze gewapende rangers Greg, Shade en Alma over hoe je kunt overleven in de bush. Bij welke struik je een waterhole moet gaan graven, hoe van verscheidende bomen tandenborstel, tandpasta en wc-papier kan worden gemaakt. Hoe je een gigantische spin met harige poten uit z’n hol lokt en een eindeloze rij dier- en vogelnamen. 

Net buiten het kamp, wat toch al niet omheind is, is een enorme boomhut gebouwd waar we de laatste nacht slapen. Onder een klamboe, alleen in de bush, super gaaf! En ook best spannend als we een troep hyena’s, wilde honden en warthogs voorbij horen en zien komen. 

Dag Pumba, Simba en Zazoe, op naar het volgende avontuur.