Eindelijk, ik mag naar de zoutvlaktes ik Boliva! En omdat vliegen op Lima, Peru veel goedkoper is krijgen we Peru er ‘gratis’ bij. Klein obstakel, mijn bagage is niet gearriveerd en niemand weet op welk continent hij is achtergebleven. Toch reizen we na twee dagen Lima door naar Cusco voor onze geplande trek naar Machu Picchu, the old mountain.
Volledig gehuld in een door Delta airlines gesponsorde outfit worden we opgehaald bij ons hostel door Eber, onze bilingual guide. Met onze groep (twee Koreanen, twee Brazilianen, een hong-kongeling, Duitser en nog twee Hollanders) rijden we eerst in een gammel busje met mountainbikes op het dak naar het hoogste punt van de trip: 4316m. Vanaf hier mountainbiken we gekleed in StarWars outfit met beschermstukken, reflectoren en crossmotorhelm door de regen (en bijbehorende watervallen die de weg kruisen) naar beneden. Doorweekt tot op m’n Delta onderbroek kom ik aan op 1500m, dit is leuk! Dat het blijft regenen, we opgegegeten worden door muggen en ons hostel in Santa Maria enkel koud water heeft mag de pret niet drukken, we zijn op weg naar Machu Picchu!
De volgende dag vroeg op want vandaag moeten we 23km lopen en 1000m stijgen naar Santa Theresa. Het houdt langzaam op met regenen en zo lopen we uren over prachtige bergpaden tussen mango-, papaya- en cocaplantages met de ‘secret river’ aan onze linker hand. We lopen een stuk van de Inca Trail, waarvan 10km is verwijderd door de Cuechau’s (het Inca volk) om te voorkomen dat de Spanjaarden na hun gewelddadige entree in Zuid-Amerika rond 1535 de Machu Picchu zouden kunnen vinden. Volgens Inca traditie blazen we vervolgens de drie hoogste bergen rond Machu Picchu toe en zo komen we vermoeid maar voldaan aan bij de thermaalbaden van Santa Theresa. In Santa Theresa hebben we opnieuw een fijn hostel en wordt er op straat gevoetbald met Andre, een +/- 6 jarige Peruaan die we evenlater hard snikkend voorbij zien rennen met de voetbal -lek- in zijn armen. Gelukkig vind ik drie straten verderop een electriciteits/kleding/gereedschaps/groenten winkel die voor het extraorbitante bedrag van 20 soles voetballen verkoopt! We kopen hem samen met de Brazilianen Carlos en Breno, Duitsland (Sandra) en Hong-Kong (Alan) gaan mee om te kijken. Via de kruidenierswinkelvrouw, buurman en vader vinden we uiteindelijk Andre die verlegen de bal aanneemt, dolblij ‘gracias’ roept en vervolgens meteen begint te voetballen met de rest van de straat.
Dinsdag, opnieuw vroeg op want we gaan ziplinen! As always vind ik het doodeng en sta ik mezelf te verwensen als ik in m’n tuigje met helm (alsof die me gaat redden als ik 300m naar beneden stort) bovenaan een klif sta, klaar om me aan een kabeltje naar de overkant te laten glijden. En ‘as always’ hang ik nog geen 10m boven het ravijn en vind ik het geweldig. Alleen het laatste stuk waarbij ik als een soort superman aan m’n rug verbonden naar beneden glijd prevel ik de volle 800m ‘Oh boy, Oh boy, Oh boy’. Blij dat ik weer op de grond sta.
Van Hydro electrico lopen we in zo’n 3 uur naar Agua Caliente over de spoorlijn. De prachtig blauw/gele Perurail trein toetert immers vanzelf als hij eraan komt dus tijd genoeg om in de berm te springen. Agua Caliente is een klein dorp onder de berg waar Machu Pichu op ligt, er is geen autoweg. Enkel een spoorlijn dwars door het dorp waar rustig op wordt gevoetbald door de allerkleinsten. Vroeg naar bed want op woensdag willen we met zonsopgang op Machu Picchu staan en dat is nog 1-1.5u naar boven klauteren.
Om 4.30AM beginnen we onze tocht door de regen. Ondanks de regen en hitte spurten we 1350m naar boven, staan vooraan bij de main entrance om vervolgens als allerallereerste uit te kijken over het nog helemaal lege en zo indrukwekkende Machu Picchu. Gevolg is wel dat we later op de ochtend bij The Sun Gate op het gras tussen de ruïnes in slaap vallen. Gelukkig zaten de pepernoten in m’n handbagage en dus kunnen we na een heerlijke dag op Machu Picchu, opgeladen door de pepernoten weer afdalen naar Agua Caliente waar we onder het genot van Peruaanse (?) pizza, coca tea en cerveza afscheid nemen van onze leuke groep. We mogen terug in de eerste klas van Perurail! Opnieuw een belevenis want drinks en snacks are included en we worden ‘vermaakt’ met een modeshow en een man in een eng clownspak. Het panoramaraam aan de voorkant (het is een duw trein) maakt alles goed. Ciao Machu Picchu! Terug naar Cusco.
