Als ik samen met Ier om 7.50 uur in onze mooie auto met parkeerkaart het parkeerterrein – exclusief voor artsen – van het Sehos (Sint Elisabeth Hospitaal) op rijd heb ik er al een rondje buikspieroefeningen en ontbijtje in de zon opzitten.

Iris gaat naar de overdracht van de radiologie terwijl ik in mijn hokje de airco aanzet en m’n laptop opstart. Om 8.15 uur sluit aan bij de Interne overdracht en luister of er tussen alle opnamens van afgelopen nacht nog iemand met koorts zit.

Soms heb ik geluk en is er naast alle sikkelcelcrises, ontregelde diabetici en hartpatienten ook iemand met koorts opgenomen via de eerste hulp. In dat geval ga ik langs bij de patiënt om mijn onderzoek uit te leggen en te vragen of hij/zij wil participeren in het onderzoek. Gelukkig zijn de mensen hier nogal makkelijk en willen ze tot op heden allemaal meedoen.

Ik neem medische gegevens als labwaarden over uit de status en neem pols, bloeddruk en temperatuur op bij de patiënt. Vervolgens tap ik maarliefst 6 buizen bloed af. Dit is elke keer weer spannend omdat dit in tegenstelling tot in Nederland gebeurt op een volle zaal waar 6 tot 20(!) patiënten liggen, met of zonder bezoekende familië die je allemaal verwachtingsvol aankijken. Er zijn geen gordijntjes aanwezig, nog een stoel om er even goed voor te gaan zitten. In mijn witte doktersjas – waarschijnlijk een donatie uit Nederland want ze zijn ontzettend warm – met handschoenen als extra beetje bescherming tegen HIV en zonder airco (wat dat is alleen in de artsenkamers aanwezig) ben ik al aan het zweten nog voor ik uberhaupt bij de patiënt in de buurt ben. Gelukkig heb ik tot op heden iedereen heel goed kunnen prikken en had ik binnen no time mijn buizen vol met bloed.

Vervolgens ga ik met deze buizen naar het lab waar ik het op 4000 toeren 15 minuten op 4 graden afdraai. Vervolgens ga ik met een pipet aan de slag om alles in epjes (kleinere buisjes) te stoppen. De epjes stop ik vervolgens in mijn eigen doosjes en plaats ik in een vriezer van maarliefst -70 graden.

Afgelopen week heb ik ELISA en flow cytometrie geleerd, zodra ik dit onder de knie heb haal ik een deel van het bloed weer uit te vriezer om met behulp van de ELISA naar de cytokines (IL-17 enzo) te kijken en met behulp van flow cytometrie naar Th17 en Treg cellen.

Ik ga dan opzoek naar een imbalans tussen de Treg en Th17 cel die hopelijk verschilt tussen verschillende oorzaken van koorts (viraal, bacterieel, anders (sikkelcel, kanker, RA)), zodat snel bekend kan worden wat de oorzaak is.

Als er geen patiënt met koorts is verdiep ik me in artikelen over Th17, Treg, flow cytometrie, etc. Van mijn begeleider krijg ik elke 2 dagen een opdracht, zo moet ik nu bijvoorbeeld in de literatuur gaan zoeken naar normaalwaarden voor de cytokines en Th17 en Treg zodat ik straks wat kan met mijn uitkomsten.

Daarnaast ben ik reeds begonnen met het schrijven van mijn introducie. Omdat ik met Iris mee moet rijden maak ik lange dagen in het ziekenhuis van 8.00 tot 17.30 uur, ik probeer nu dus vast hard te werken zodat ik straks als bezoek krijg wat meer vrij kan nemen.

Ook moet ik vrienden maken met het personeel op de eerste hulp zodat ze eraan denken mij te bellen als er overdag iemand met koorts wordt opgenomen. Vrienden maken blijkt het sleutelwoord in het ziekenhuis, niks gaat hier vanzelf, je moet overal achteraan zitten.

Gelukkig is het ook heel gezellig; zowel artsen, arts-assistenten als co-assistenten, iedereen is dikke vrienden, erg behulpzaam en altijd in voor een praatje.

In tegenstelling tot wat iedereen in Nederland lijkt te denken wordt er in het Sehos ontzettend hard gewerkt, aan heteinde van de dag ga ik dan ook met een moe maar voldaan gevoel opweg naar ‘Centrum’, de grote supermarkt opweg naar huis.

Tenzij het maandag is, dan eten we salada voor de helft van de prijs bij de Heeren. Of dinsdag, dan eten we pasta voor de helft van de prijs bij de Heeren om daarna naar mambo beach te gaan waar je gratis een film kan kijken op strandbedjes met de ruisende zee op de achtergrond. Of donderdag, want dan bbq’n we met de buren.