Gister goed aangekomen in mijn nieuwe huis in Antwerpen. Met behulp van Sebas de hele auto van Daan vol gepropt, ik heb veel te veel bij me. Maarja, door de onderhuurder die ik op woensdag heb gevonden moet ik alles wat ik niet meeneem in m’n kelder kwijt.

Het appartement hier is een Ikea catalogus, van vloer tot plafond gevuld met meubels Ikea, niks mis mee dus, alleen een groot gebrek aan sfeer en gezelligheid. Gelukkig fleur ik met mijn 3 tassen en 2 dozen de boel aardig op. Zo heb ik tot groot vermaak van Sebas zelfs een vaas mee genomen (een van plastic met het idee die hier achter te laten). Ook de vlag die ik ooit van Floor kreeg en op Curacao mijn huizen versierde ontbreekt uiteraard niet. Mijn nieuwe huisgenoot is Jos die naast mij in een identieke Ikea-kamer slaapt. Jos, Sebas en ik gaan op een terras in de buurt zitten met het idee ergens een goedkope hap te eten in een kroeg. Dat blijkt echter nog niet zo makkelijk, eten is hier duur en het duurt even voor we iets vinden. Inderdaad goedkoop en lekker eten maar qua sfeer en gezelligheid gelijk aan ons appartement.

Vanmorgen met Jos op mijn nieuwe fiets die ik van de vorige co heb over genomen naar het Ziekenhuis gefietst in 10-15 minuten. Heel leuk om hier in de ochtendspits tussen de Belgen te fietsen!

De briefing (overdracht) begint om 8.30 uur, wat een luxe na al die weken bij chirurgie! Daarna ben ik door de professor zelf rond geleid door het ziekenhuis, hij is mee geweest om mijn badge en witte jas te regelen en hield bij iedere deur (en dat zijn er veel in een ziekenhuis) nadrukkelijk de deur voor me open, Belgen zijn zo galant! Om Jos wat op te voeden hebben we afgesproken dat hij hier in huis ook altijd de deur voor me gaat open houden. Ik heb een patientje van 2 maanden die vrijdag is gekomen opgenomen en onderzocht. Gek hoor, zo’n kleine baby  met mijn enorme stethoscoop op zijn buik, en erg lastig ook want dat hart klopt vele malen sneller dus het is heel moeilijk om tussendoor een souffle te horen. Om 11.30 uur begint het toeren (visite lopen) waarbij dezelfde aardige dokter ons voorziet van lekkere koekjes (van Anthe heb ik begrepen dat hij dit iedere dag doet en dat ik mijn best moet gaan doen om niet 4 kg aan te komen).

Lunchen doe je hier met zijn allen, coassistent, arts-assistent of kinderarts, het maakt niet uit, met z’n allen aan een grote tafel in het restaurant waar ik mijn Hartog bammetjes te voorschijn halen want ook hier is het eten niet goedkoop.

‘s Middags slaaponderzoeken regelen bij kinderen die verdacht worden van een slaapstoornis en dat zijn er véél en dan weer wachten tot de volgende briefing. Helaas hebben de co’s (ook de Belgische) hier geen vaste taken en moet je dus echt opzoek naar werk om je nuttig te maken/voelen.

Samen met Jos langs de fietsenwinkel om onze banden op te pompen, want dat was klaarblijkelijk al zeker 3 coassistenten (=6 maanden) niet meer gebeurd, zo komen we de avond wel door. Daarna door naar de supermarkt voor roze toiletpapier en appels van €0.60 per stuk! Belachelijk. Gelukkig heb ik al krenterige Hollander wat voedsel uit Nederland mee genomen.

Kortom, het is hier leuk en fijn en ik heb al een heleboel tips voor restaurantjes en kroegen gekregen om Bollekes (bier) te gaan drinken dus ik vermaak me wel!