Na de enorme groei van de PVV bij de gemeenteraadsverkiezingen vlak voor mijn vertrek naar Curaçao heb ik meteen besloten dat mijn stem voor de landelijke verkiezingen niet verloren mag gaan. Geert Wilders aan de macht word ik in ieder geval niet gelukkig van.

Helaas kom ik in Nederland al tot de ontdekking dat je pas iemand kan machten om voor jou te stemmen, zo’n 3 weken voor de verkiezingen, dat gaat hem dus niet worden. Toch wil ik mijn stem niet verloren laten gaan, dus zoek ik verder. Ik zoek contact met de gemeente Amsterdam en met mensen van de landelijke verkiezingen en uiteindelijk krijg ik hier op Curaçao een reactie. Ik kan een formulier downloaden, invullen en naar de gemeente Amsterdam sturen met de vraag of het stemformulier naar mij toegestuurd kan worden. Deze aanvraag moet dan worden goed gekeurd door de burgemeester van Amsterdam en daarna wordt dit verzoek door gestuurd naar Den Haag waar ze het verder moeten regelen. Vol goede moed schrijf ik mijn aanvraag en stuur ik deze in april al naar Nederland.

Van Fieke krijg ik uit Nederland het bericht dat er bij mijn huis aan de Sparrenweg een brief is gekomen waarin staat dat het stemformulier daar bezorgd zal worden. Maar dat is niet de bedoeling! Ik mail weer met dames in Amsterdam en Den Haag en krijg het bericht dat mijn stemformulier naar het door mij opgegeven adres in het buitenland zal worden gestuurd.

Bij aankomst in mijn nieuwe huis te Piscadera blijk ik post te hebben, uit Den Haag! Een pakketje met een enorm stemformulier met envelop, een formulier waarop ik moet tekenen dat ik persoonlijk mijn stem heb uitgebracht en een geadresseerde oranje (hoe toepasselijk) envelop om het allemaal in te stoppen. In landen waar Nederland een ambassade heeft, kun je het stemformulier inleveren op de dag van de verkiezingen vóór 15.00 uur lokale tijd.

Omdat ik op de grote dag natuurlijk de hele dag in het ziekenhuis zit besluit ik maandag op weg naar de wekelijkse sla bij ‘De Heeren’ mijn stembiljet in te leveren bij de ambassade op de Scharlooweg. Als ik in mijn autootje stap bedenk ik me dat ik natuurlijk met een rood potlood moet stemmen. Maar hoe the **** kom ik nou weer aan een rood potlood om 17.45 uur op het katholieke Curaçao waar alles om 18.00 uur dichtgaat? Op goed geluk vraag ik aan de portiers van het park waar ik woon of ze toevallig een rood potlood hebben. Nee, geen potlood, wel een rode stift! Op het formulier staat alleen dat ‘het vakje voor de naam rood gekleurd moet worden’ dus besluit ik dat een rode stift dan maar moet voldoen. Midden op de weg voor het hek van het park vouw ik mijn stembiljet open tegen de achterklep van m’n Getz en kleur een vakje rood. Ik vouw alle papieren in de enveloppen en rijd naar de Scharlooweg. Natuurlijk is de ambassade al dicht maar er is een ‘Amerikaanse’ brievenbus. Zo één waarvan je zelf het klepje open en dicht kan doen. Het ergste wat er kan gebeuren is dat mijn stem niet geteld wordt en of dat zo is zal ik nooit te weten komen, dus stop ik mijn oranje envelop voor het vaderland in de brievenbus.

Stemmen op Curaçao, alweer een bijzondere ervaring.