Vier maanden stil zitten is niks voor mij. Dus na mijn aankomst op Curacao ga ik meteen opzoek naar mogelijkheden tot beweging. Die blijken er gelukkig genoeg te zijn.  Natuurlijk zijn er het duiken, zwemmen en surfen maar daar raak ik niet echt van buiten adem dus zoek ik verder. Op Google typ ik in ‘hardlopen Curacao’ en het is meteen raak. Ik vind een hardloopgroep van het SDK (Sentro Deportivo Korsou) en bel om te vragen waar ze rennen. Ik krijg een meneer aan de telefoon dat ik donderdag maar naar het SDK moet komen en dat ik dan kan kijken in welke groep (langzaam, sneller, snelst) ik mee kan rennen.

Ik stap op donderdagavond in  m’n autootje en beloof Iris dat ik met gesloten autodeuren eerst zal kijken en als het er onbetrouwbaar uitziet kom ik meteen weer terug naar huis. Aangekomen bij het SDK blijkt het een enorm complex te zijn moet een voetbalstadiom, wedstrijdzwembad en veel hardlopers, reuze veilig dus. Sinds die donderdag ren ik iedere week met m’n matties van het SDK, van de 1e t/m 16e van de maand aan de Zuid kant van het eiland rond de waterfabriek en van de 17e t/m 31e van de maand bij het SDK te Brievengat (Noord kant) zo’n 7 km. De trainer Wim verzint een training, veel intervallen en sprinten, erg leuk!

Er blijken veel hardloopwedstrijden georganiseerd te worden en iedereen traint voor de volgende wedstrijd, deSchottengatloop op 20 juni. Als je meedoet aan een hardloopwedstrijd krijg je een shirt, en wat is nou cooler dan een t-shirt van een hardloopwedstrijd die je hebt gelopen op Curacao? Dus vraag ik op m’n allerliefst aan Sebas of ik mee mag doen met de Schottengatloop als hij hier net 3 dagen is, en het mag!

Dus vanmorgen ben ik om 5.30 uur opgestaan om om 6.45 uur de Schottengatloop te starten. Ik ben nogal een blessurenerd als het op rennen aankomt dus ik heb met m’n knieband lekker rustig aan gelopen en heb 54:01 minuten over 10 km gedaan, goed voor een 11e plek van de 191 deelnemers. best prima voor de eerste keer in de hitte van Curacao, vind ik zelf.