Het voordeel van het WK voetbal volgen op Curaçao is dat je ’s ochtends voor de wedstrijd niet massaal met zijn allen in de trein naar Amsterdam stapt, maar dat je nog even gaat duiken of surfen. Zo ga ik op de dag van de finale nog even duiken met Inge bij de Dive Bus naast Surf en Turf.

Als Hollanders onder elkaar hebben we het er al een paar dagen over dat dit toch echt het enige moment is dat we toch eigenlijk heel graag thuis in Nederland zouden willen zijn. Voor mij vind ik de finale op zondag nog niet eens zo’n must – met Koninginnedag wil je als Amsterdam ten slotte ook niet in Amsterdam zijn – maar de terugkomst op maandag en de huldiging dinsdag en waarschijnlijk de rest van de week feest vind ik toch wel heel erg jammer om te missen.

Fijn aan Curacao is dat er zoveel Nederlanders zijn en dus dat er heel veel plekken zijn waar mensen massaal bij elkaar komen in het oranje om met z’n allen voetbal te kijken, niet heel anders dan in Nederland dus. Ik heb voetbal gekeken bij Cinco, de discotheek van de Marine waar alle Nederlanders komen die hier ook echt wonen. Ook heb ik een aantal wedstrijden in het Sehos zitten kijken. Er blijken nogal wat specialisten voetbalfan te zijn dus in het auditorium waar normaal congressen worden gehouden werd nu voetbal uitgezonden op een enorm groot scherm. Hier kun je heerlijk in de airco zitten in een bioscoop stoel met al het schreeuwende commentaar van de specialisten op de achtergrond. Het lijkt erop dat het hele ziekenhuis wordt stil gelegd tijdens een wedstrijd want er zijn toch verdacht veel artsen aanwezig bij zo’n wedstrijd.

Ook heb ik voetbal gekeken bij Hooks Hut, zo ook de finale. Al om 11.30 uur (de wedstrijd begint hier om 14.30 uur) zijn alle stoelen bezet met bierviltjes met namen erop. Dus als wij na het duiken aankomen, zitten we met z’n allen boven op een picknicktafel om toch nog op één van de vele schermen de wedstrijd te kunnen volgen.

Zodra de wedstrijd begint gooi ik het gevoel ‘zou niet zo leuk zijn als ze winnen en ik ben niet in Amsterdam’ overboord, ik wil zo graag dat ze (we) winnen! In m’n Bavariajurkje trek ik nog steeds de aandacht. Van de week zelfs over werd gebeld door een Antiliaanse mevrouw, ze belde over mijn site, hoe ik aan zo’n jurkje kom, ze wil er ook één! Kennelijk kom je op mijn blog terecht als je ‘Bavariajurkje Curacao’ of iets dergelijks googled. Het was een hele teleurstelling toen ik zei dat mijn moeder hem voor me heeft meegenomen uit Nederland dus dat ze niet te krijgen zijn op Curacao.

De sfeer zit er goed in (Amstel Bright) en al commentaargevend wordt het rust. Weer een voordeel: in de rust draai jeeen kwartslag, zit je opeens op het strand en neem je even een duik in zee om wat af te koelen, heerlijk! Zoals iedereen heeft gezien doet de ene kans zich voor na de andere, zowel aan de Nederlandse als de Spaanse kant ‘Spaanse kraag is gevaarlijk, Spaanse corner ook!’ aldus Marloes (voor de niet-geneeskundigen, Google afbeeldingen ‘Spaanse kraag’).

We weten allemaal hoe het is afgelopen dus daar zal ik verder geen woorden aan vuil maken. Wel wil ik even kwijt dat ik warempel echt een beetje bedroefd was toen ze (we) hadden verloren!

Om het gezellig gehouden wordt er na de wedstrijd omgeroepen dat happy hour per direct begint. Ik word met Bavariajurk en al de zee in gegooid en weet nog net op tijd mijn tas en Pina Colada te redden. Mijn mooie plan om ondanks de nederlaag toch de hele dag mijn Bavariajurk aan te houden wordt meteen omzeep geholpen.

Veel Amstel Bright verder heeft niemand natuurlijk meer honger behalve ik, dus ga ik lekker pannenkoeken eten en de wedstrijd evalueren bij ex-buurman Tim en houd ik toch nog een beetje een fijn Hollands gevoel over aan de dag.