Als ik zaterdagavond op ga passen op mijn oppaskindje Joep wordt mij in tegenstelling tot in Nederland niet alleen uitgelegd waar ik eten, drinken en luiers kan vinden maar ook waar de lichtknop van het zwembad zit en waar ik de buitendouche kan vinden. Als Joep in bed ligt zwem ik wat rondjes, bak een pizza in de oven (eindelijk een oven!) en drink heerlijke koffie uit een echt espresso apparaat.

Na het oppassen hebben we afgesproken bij Bermuda. Marvo V. draait een van de AGNIO’s geeft een feestje dus het belooft een mooie avond te worden. Met alweer twee nieuwe co’s, Madelein en Monique loop ik naar binnen. Monique kent meteen het personeel en dus mogen we gratis naar binnen, dat begint goed.

Binnen wordt me door Wouter een Bright aangeboden. ‘Ok, als jullie zorgen dat ik veilig thuis kom’ zeg ik tegen mijn Tutu’s (papiaments voor papa’s) Wouter en Jan. ‘Ik beloof dat je thuis komt, veilig’, aldus Wouter. Met alle (sterke) drank die bij het feestje zijn inbegrepen heb ik al gauw in de gaten dat ik het toch niet zo zie zitten om mijn lot bij Wouter en Jan in hun handen te leggen, dus stap ik maar weer over op Cranberry juice, ook lekker.

Veel Marco V. en gedans later besluiten we dat het tijd is voor onze gebruikelijke nachtduik bij Hooks. Ik rijd achter Jan en Wouter aan en kom al zeer snel tot de ontdekking dat ik een buitengewoon goede beslissing heb genomen door maar weer over te stappen op non-alcoholische drankjes. Jan mist de afslag van de ring en Wouter heeft twee rijbanen en de greppel nodig om richting Hooks te komen.

Bij Hooks aangekomen regent en ontweert het zo hard dat ik – nuchter en verstandig als ik ben – besluit de nachtduik over te slaan. Op een gegeven moment zie ik een lichtje aangaan in het donker. Als in een film zet ik m’n groot licht aan laat een Antilliaan enorm schrikken, hij loopt snel een hoekje om. Mijn tutu’s hebben voor het te water gaan al hun bezittingen (denk aan portemonnee, autosleutels) op het zand naast hun auto gedeponeerd en dat leek deze Antilliaan ook te hebben opgemerkt. Wat doet die man anders om 04:30 uur op een verlaten strand? Als een kinderoppas zit ik te wachten tot mijn tutu’s klaar zijn met zwemmen, een paar uur geleden kreeg ik hier nog voor betaald.

Als ik in de waterige oogjes van Wouter kijk en denk aan alle obstakels die hij heeft geraakt op weg naar Hooks stel ik voor hem naar huis te brengen. Meneer heeft eigenlijk al besloten dat hij maar in zijn auto op de parkeerplaats van Hooks zal gaan slapen, want hij voelt zich inderdaad niet zo lekker. Of ik geen bank heb, want anders moet ik hem zondagochtend ook weer komen halen. Goed punt. Ik denk aan de huurder voor mij die kennelijk nogal eens haar sleutels vergat en dan op een van de strandbedden sliep en besluit hem maar mee te nemen.

Thuis aangekomen pak ik een emmer en maak ik zijn strandbedje op – ik blijk hier zowaar passend beddengoed voor te hebben – terwijl Wouter mijn net gedweilde witte tegels besmeurd met zijn natte modderpoten. Ik meld Wouter dat ik als dank morgen wil ontbijten bij Hooks Hut, hij vindt alles goed. Vlak voor hij in coma raakt weet hij nog te melden dat hij snurkt. Niet voor één gat te vangen pak ik mijn oordoppen erbij.

Bang voor wat er allemaal kan gebeuren met mijn kamer nu ik een zeer dronken man in huis heb besluit ik dat ik het maar het beste blind en doof in bed kan gaan liggen. Ik doe mijn lenzen uit en stop oordoppen in m’n oren, ik merk morgen wel of mijn huisje het heeft overleefd.

Gelukkig, Wouter heeft braaf geslapen. Na 4 koppen koffie, diclofenac 100mg en paracetamol genieten van een heerlijk ontbijt bij Hooks Hut. Even het thuisfront inlichten dat we de nacht samen in mijn huisje hebben doorgebracht maar dat het verre van romantisch was en dan kunnen we weer over tot de orde van de dag: zwemmen en snorkelen bij Playa Lagun staan vandaag op het programma.