Op vrijdag lever ik mijn paper in bij mijn begeleider. Wat een opluchting, het begint er zowaar op te lijken dat ik het allemaal af ga krijgen hier! Volgende week krijg ik hem natuurlijk met veel commentaar terug, moet ik er nog een presentatie over geven bij de Interne en moet ik lesgeven aan de Intensive Care verpleegkundigen in opleiding maar voor nu is het even klaar.

Bij de vrijdagmiddagborrel W&W zit de sfeer er meteen goed in. De afdeling chirurgie is zojuist wezen jetskiën watuiteraard gepaard gaat met veel Bright. Onder het genot van een Pina Colada en de gratis bbq snacks staan we te dansen op het strand. Als er op een gegeven moment een tropisch regenbuitje voorbij komt wordt het tot grote verbazing van de locals een regendans. We lijken wel een groep toeristen die hier een weekje uit zijn dak gaan.

Madeleine en ik doen niet mee. We gaan zo eten bij The Boathouse, een voor Antiliaanse begrippen duur restaurant dus vinden we dat we daar niet als twee verzopen katten aan kunnen komen. Als we om 8.20 uur vertrekken naar The Boathouse laten we een hossende groep achter die naar onze mening dringend toe is aan een goede bodem om te avond vol te kunnen houden.

Bij The Boathouse eten we super romantisch met zijn tweeën op het terras met uitzicht over Spaans Water en alle lichtjes er omheen. De snapper is hier toch wel van een ander niveau dan bij Surf en Turf.

Om 23.00 uur worden we gebeld door Wouter, men is 100 meter verplaatst van W&W naar Cabana, en waar wij dan zijn? Als we aankomen bij Cabana treffen we dezelfde groep mensen. Nog steeds uitzinnig aan het dansen, alleen het alcoholpercentage is verdrievoudigd. Avondeten is er bij de groep bij in geschoten dus dan gaat het hard. Madeleine en ik kijken onze ogen uit, menig moreel is overboord gegooid.

Na een paar uur zingen en dansen met een Antiliaan die onder andere Ciske de rat probeert te imiteren – we hebben de stemming goed weten over te nemen – is het dan eindelijk tijd voor Denny’s. Met Madeleine heb ik eindelijk een metgezel gevonden die het ook heerlijk vindt om midden in de nacht nog even goed te gaan eten. Om 2.30 uur lopen we Denny’s binnen. Bij Denny’s kun je 24 uur per dag alles eten. Ontbijt, lunch, avondeten, desserts, ze hebben het

allemaal. Ik bestel een enorme brownie met ijs, Madeleine en Wouter gaan voor de hamburger met friet. Tijdens het wachten op ons eten – zoals alles op het eiland gaat ook dit uitermate traag – bepalen we van alle bezoekers hoe vaak per week ze de Denny’s bezoeken. Met een median en interquartile range waar ik sinds het schrijven van mijn paper erg goed in ben kom ik toch wel op een hoog gemiddelde uit!

Een uur later is eindelijk alles naar binnen geschoven en kunnen we naar bed, morgen moet er immers weer gesurft worden.