In mijn laatste week op Curacao heb ik het druk. Overdag ben ik druk bezig in het Sehos, ik verpak bloed van 50patienten zodat dit op dry ice naar Nederland gestuurd kan worden, ik herschrijf mijn verslag nog 4 keer, geef de bijbehorende presentatie aan de afdeling Interne Geneeskunde en ik geef les aan de Intensive Care verpleegkundigen in opleiding. Voor het laatste ben ik 2 maanden geleden gevraagd, omdat er ‘bloedbank’ op mijn badge staat denken ze kennelijk dat ik heel goed in bloed ben en dus word ik gevraagd om les te geven aan de IC verpleegkundigen i.o. Omdat ik denk dat ik toch wat weinig kennis heb als 4^e jaars Geneeskunde vraag ik of Madeleine met me mee gaat. Samen met Wouter draaien we een bizarre casus in elkaar van Mevrouw S. die wel 5 verschillende electrolytenstoornissen achter elkaar krijgt gevolgd door pneumonie, sepsis, een bloedtransfusie en een transfusiereactie, arme Mevrouw S.

De IC verpleegkundigen i.o. blijken al enorm veel te weten, dus moet ik al mijn hersencellen inzetten om de mensen nog wat nieuws bij te leren. Achteraf blijkt dat ze het allemaal erg leuk vinden maar dat Mevrouw S. toch echt allang dood zou zijn geweest.

Het is mijn laatste week en dus moet ik natuurlijk ook genoeg leuke dingen doen! Ik ga lunchen bij Plaza Bieu (alias vreetschuur, zie blog ‘lunch’), zwem tot 3 keer op een dag (nu kan het nog) en ik eet pastechi’s en ijsjes alsof mijn leven er vanaf hangt (nu kan het nog).

Met Tim beklim in de Christoffelberg, met zijn 375 meter de hoogste berg van het eiland. Omdat ik eigenlijk hard moet werken staan we vroeg op en rennen we iedereen voorbij op weg naar de top. In 37 minuten zijn we boven. Het doet me denken aan de Alpen en Himalaya als ik hijgend (m’n conditie is duidelijk niet meer wat het geweest is) naar boven klim. Maar als ik op de top sta is het verschil meteen duidelijk: overal om me heen zie ik azuurblauwe zee.

Ik ga eten bij De Buren (De Heeren is door de GGD gesloten omdat de keuken niet zo fris blijkt te zijn), op het strand bij Hooks Hut en bij De Tropen omdat er deze week wel aan gedacht wordt om te eten na de vrijdagmiddagborrel. Ik ren mijn laatste hardlooptraining langs Aqualectra en ontbijt met pannenkoeken om mijn voorraad voedsel weg te werken.

Als ik op vrijdag mijn presentatie heb gehad, mijn verslag nogmaals heb ingeleverd , mijn beoordeling heb gekregen en afscheidskoekjes heb uitgedeeld aan alle medewerkers van de bloedbank begint het besef langzaam te komen: ik heb een half jaar vrij!