Dit weekend was mijn clubacht op bezoek! Op vrijdag arriveert de eerste helft in de rode mini van Floor in Edegem. Na een Vlaamse boterham met Hollandse pindakaas gaan we in afwachting van de tweede helft vast de stad in. Net als ieder weekend loop ik ook vandaag met mijn bezoek over de Meir naar de Pull and Bear en Forever 21. Iedere week herinner ik mezelf er nadrukkelijk aan dat we de keuken gaan verbouwen en dat ik dus niks mag kopen. Meestal gaat dit best aardig. Vandaag echter realiseer ik me dat ik hier nog maar 3 weken ben! Bovendien droom ik al dagen van de groene laarsjes die ik vorige week heb gespot.

De tweede helft van de clubacht arriveert. We treffen elkaar bij de wafelkraam die ik ook ieder weekend met mijn bezoek aandoe en wederom leg ik mijn bezoek het verschil tussen een Brusselse en een Luikse wafel uit. Geduld en zelfvermaak zijn essentieel als je met 9 vrouwen probeert te winkelen. Hoewel we allen ongetwijfeld over deze eigenschappen beschikken besluiten we toch maar ergens bollekes te gaan drinken. Helaas, ook dit is met zo’n grote groep een hele opgave. Nergens is op vrijdagavond zoveel plek vrij. Dan maar terug naar Edegem want er moeten nog boodschappen worden gedaan voor we kunnen beginnen met het grote Sinterklaasspel.

Mijn routebeschrijving naar de Carefour blijkt toch niet zo makkelijk als ik op mijn Vlaamse Gazelle altijd heb gedacht, Bar, Nina en Soof raken ernstig verdwaald. Gelukkig zijn er suikermuizen en Sinterklaasschuimpjes. De borrelhappen arriveren en het grote Sinterklaasspel kan beginnen! Tot mijn grote vreugde ligt er opeens een berg pakjes op de vloer, allen verpakt in vrolijk Sinterklaas inpakpapier, dat heb ik nog niet gezien dit jaar! Onder streng toezicht van Floor en Armpje voeren we opdrachten uit, worden pakjes geruild, gepakt, uitgepakt of afgepakt. Het houdt ons flink bezig. Tussen twee rondes door, om een uur of 21.30, genieten we van een overheerlijke pompoenpasta met een glas La Chouffe, Duvel of Jupiler. Als we rond 2 uur eindelijk klaar zijn en alle cadeaus tot in den treuren zijn gewisseld van eigenaar heeft niemand meer puf om de stad in te gaan. Het is hard werken zo’n Sinterklaasspel.

Na een flink ontbijt met eieren vullen we de volgende dag opnieuw bus 32 richting het Antwerpen Centraal. De buschauffeur moet wel denken dat ik een tik heb als ik voor de negende keer mijn buskaart in het apparaat duw. En group het stad in op zaterdag lijkt niet zo’n puik plan, we splitsen op. En zo wandel ik weer langs de Schelde, ditmaal in zuidelijke richting naar het fotomuseum. Op weg naar de bollekes worden er pralines en friet bij Frituur N1. 1 gescoord en daarmee zijn in nog geen half uur tijd de 3 must haves van Antwerpen gedekt. Met zijn vijven is er wel plek bij Muze, gelukkig speelt er op dat moment geen live band want dan betaal je per consumptie €0,50 extra, gekke Belgen.

Eten bij De groote witte arend levert als vanouds de beste grappen op. Ondanks het hoge decibel gehalte dat van onze tafel komt vindt zelfs de ober het plezant als Floor een koffie voor de kraanvogel op haar hoofd besteld.

Mijn stamkroeg d’n Engel wordt natuurlijk ook dit weekend aangedaan. Hier drink ik mijn eerste Kriek! Net limonade, echt iets voor mij. En dan op naar Publik, volgens een Vlaamse co leuk om te dansen en bovendien is het thema ‘Femme fatale’ dus gratis entree voor vrouwen. Al gauw hebben we door dat dit wellicht niet helemaal onze stilo is. Geplamuurde vrouwen met rokjes ter grote van mijn bikini vergezeld door te oude mannen. Terwijl juf Ashley twee meisjes probeert bij te brengen dat ze niks moeten doen als ze dat niet echt willen dansen wij op hits van 10 jaar geleden, het is net een echte reünie! Want eerlijk is eerlijk, het is best bijzonder dat we 5 jaar na het roeien in de clubacht hier met zijn allen in Antwerpen staan.