Deze blog is ooit in het leven geroepen voor mijn oma. Oma vond het zo leuk om verhalen te lezen van mijn zus toen zij destijds in St. Louis studeerde, of ik dat niet ook even kon regelen. Tegenwoordig worden de verhalen aan haar voorgelezen aan de ontbijttafel maar ze wil nog steeds up to date blijven dus daar gaan we weer, een nieuwe reeks verhalen over mijn studietrip in het buitenland.
Dit keer zullen het avonturen zijn in (and around) de University of Cambridge, United Kingdom, waar ik mijn allerlaatste coschap loop voor ik dokter ben.
Het was nog een bijzonder karwei om hier terecht te komen. In eerste instantie zou ik naar het Tijgerberg ziekenhuis in Zuid-Afrika gaan totdat de UvA besloot het contract met dit ziekenhuis te verbreken, onenigheid over geld. Vervolgens werd ik in Calgary, Canada aangenomen waar ik zou logeren bij verre familie en ongetwijfeld heel veel zou gaan skiën. Helaas besloten ze ook hier – vlak voor het boeken van mijn ticket gelukkig – enkel studenten uit the USA en Canada toe te laten. Nerd als ik ben wilde ik graag naar een Engelstalig land om mijn medisch Engels wat op te krikken en een ontwikkeld land om te leren van situaties die ik in Nederland ook tegen zal komen. De volgende poging was Cambridge.
Het is een enorm gedoe om binnen te komen bij Cambridge, vandaag werd ons verteld dat er jaarlijks maar 56 internationale studenten worden toegelaten. Maar goed, als derde universiteit wereldwijd kun je natuurlijk vragen wat je wilt. Zo werd mijn bloed getest op mazelen, HIV en alles wat daartussen zit. Ik moest een enorm fijne Engelse toets maken, een verklaring omtrent gedrag regelen, cijferlijsten sturen, mijn vaccinatiestatus van de afgelopen van 25 jaar presenteren and so on.
Anyway, I did it, dus nu zit ik in mijn kamertje 151A van het Granchester house op de Campus van Addenbrooke’s hospital, University of Cambridge.
M’n crib heeft een vrij hoog treurigheidsgehalte, lekker kaal en leeg, lekker jaren 70. Gelukkig zit ik in het penthouse op de 15e verdieping dus het uitzicht is geweldig! Ik deel 151 met 3 andere international students die tot mijn grote blijdschap geen saaie, hardwerkende chinezen blijken te zijn, maar een gezellige, ongetwijfeld hardwerkende Hollander, Duitser en Amerikaanse. Ze zijn zelfs zo gezellig dat ik na 2.5 uur slaap en 6 uur rondwandelen door Cambridge gewoon de kroeg in word gesleurd voor mijn eerste fish pie and beer.
Als op dag twee alweer de zon schijnt (ik krijg helemaal een verkeerd beeld van Engeland) ga ik hardlopen en regelen we fietsen om weer down town Cambridge in te gaan (lees: 3km). In de zon met verse koffie, brood van de markt en m’n bff’s voor de komende 6 weken, omringd door de mooiste colleges, can’t think of a better way to spend the Sunday afternoon 🙂