The Cambridge Union Society (‘The Union’) is a private member club opgericht in 1815 en is de oudste student debate society van Engeland en staat wereldwijd bekend om zijn vrijheid van meningsuiting en open debatten. Vanzelfsprekend heb ik er nog nooit van gehoord. Alle 7500 leden hebben £400,00 betaald voor een levenslang lidmaatschap.
Ik laat me vertellen dat beroemde figuren als the Daila Lama, President Ronald Reagan, Winston Churchill, John Major, Dominique Strauss-Kahn en Pamela Anderson hun mening kwamen delen, een interessante mengeling van intelligentie.
Zoals ik al schreef is het een ‘private member club’, no guests allowed. Poppy en ik worden echter steeds beter in vrienden maken en dus worden we uitgenodigd voor een debat.
Vanavond staat op het programma ‘Does our society have an unhealthy obsession with celebrity?’. In een waanzinnig mooi gebouw uit 1866 wordt er gedebatteerd tussen de proposition, een professor sociology and culture, een studente en een oud-politicus versus de opposition, Katie Price, een psychologenkoppel met een eigen televisieprogrammie en een student die zodra de gelegenheid zich voordoet mededeelt bipolair te zijn.
Alvorens het debat begint krijgen we eerst een stroom studenten over ons heen die zich kandidaat stellen voor de verkiezingen van verscheidende te bekleden functies binnen The Union. Het duurt eindeloos, ik moet plassen. Voor het echte debat begint sneak ik er dus maar even tussenuit, het zal mij een worst wezen of James, Daniel, Clara of Alex voorzitter wordt. Als ik de ladies room uit ren bump ik tegen een geplamuurde vrouw met enorme borsten en een knalroze shirt op. Whatever, ik moet zorgen dat ik nog naar binnen mag voor het debat begint! Op de gang storm ik door een groepje security guards heen. He… zou dat dan misschien… ?
Terug op m’n Chesterfield bank in de enorme debatteerzaal blijkt inderdaad dat ik zojuist tegen Katie Price ben aangelopen, how was I supposed to know?
Alle sprekers krijgen 10 minuten om hun standpunt te verdedigen, na iedere set pro en con wordt er door het publiek flink meegedebatteerd. Gelukkig, mijn kijk op Cambridge met al zijn nerds wordt na afgelopen weekend weer een beetje recht getrokken. Eerlijk is eerlijk, grappig, gevat en snel zijn ze wel, this is fun!
Het meest ben ik onder de indruk van de professor sociology and culture die meerdere boeken over het onderwerp heeft geschreven. Wellicht omdat hij zijn argumenten ook daadwerkelijk kracht bijzet door wetenschappelijke artikelen te vermelden. Dit in tegenstelling tot het strakgetrokken psychologenkoppel dat enkel alle celebrity’s vermeldt die iets positiefs met hun beroemdheid hebben gedaan. Katie leest een aardig stuk voor dat overduidelijk niet door haarzelf is geschreven. Ik kan het haar niet kwalijk nemen, op Wikipedia lees ik dat de arme vrouw de afgelopen 20 jaar zo’n 25 keer van partner is gewisseld en in verwachting is van haar vierde kind, druk druk druk.
De politicus is steengoed, vol overtuiging komt hij terug op iedere opmerking die er gedurende de avond door toeschouwers is gemaakt en sluit af met het statement: Celebrity is an opioid. It just depends on whether you choose to use it for good or evil.
Op weg naar pints in The Union Bar moeten we kiezen de zaal te verlaten door de Ayes, Noes of the middle door, zo wordt er geteld welk team het debat vanavond gewonnen heeft.
Ik denk dat mijn keus na het opbotsen tegen Katie Price zonder haar uberhaupt te herkennen al wel duidelijk was…