15 maart 2013 is het Red Nose day. Al weken zie je overal flyers en posters van mensen met rode neuzen hangen. Red Nose Day is een stichting welke geld ophaalt voor goede doelen in zowel The UK als Afrika. Een beetje vergelijkbaar met ons glazen huis, maar dan al 25 jaar lang. Om geld in te zamelen zijn er rode gadgets te koop bij de lokale supermarkt Sainsbury’s (lees: rode Pipo neuzen in de vorm van een dinosaurus) of t-shirts met Kate Moss wearing a red nose. Ook worden er een boel activiteiten georganiseerd, zo zitten mensen ongegeneerd op de stoep op de meest treurige hometrainers met een rood emmertje ervoor om wat penny’s te scoren. M’n kleingeld verdwijnt bij het afrekenen met enige regelmaat in het rode emmertje, ik probeer ten slotte lokaal te doen.
Natuurlijk zijn ook alle studenten erg gewillig om hun steentje bij te dragen en dus is er een speciaal Red Nose Day formal dinner at Downings. Laat het nou toevallig zo zijn dat een vriendin van een vriend dit formal organiseert, en dus worden we uitgenodigd. Thema van het formal is ‘Your home country’, m’n Nijntjepak van afgelopen carnaval had dus zeker niet misstaan. Heikel punt is echter dat we tevens zijn uitgenodigd voor een Vet-party afterwards waar het thema ‘Carnival’ is. Ik besluit in een rode jurk te gaan met een rode Pipo/dinosaurusneus en een oranje gekroonde Hollandse koe op m’n hoofd. Creatief als Poppy is klust zij voor zichzelf de kroon van het Vrijheidsbeeld voorzien van rode bollen. Ik heb ook een kaartje weten te bemachtingen voor Emma, mede ED student. Ze is half Egyptisch, half Japans, ik stel voor haar in wc-papier te wikkelen zodat ze als mummie verkleed is maar dat lijkt toch niet zo’n goed plan. De Vet-party vindt plaats in het chique University Arms Hotel dus het zou zomaar kunnen dat het thema een beetje genegeerd wordt, ze kiest voor een goudkleurige jurk inclusief gouden glitterschoenen en bijbehorende tas. Accessoires die in Cambridge tot de gebruikelijke garderobe behoren. Michiel deelt tulpen uit en draagt een oranje trui en zwartepietenmuts. Eerder probeerde ik tijdens een dinertje bij Charles thuis het principe van Sinterklaas uit te leggen. Ik werd voor gek verklaard toen ik vertelde over de ‘soort elfen, maar dan zwart, een soort slaven’. Alle aanwezigen waren er stellig van overtuigd dat dit in hun homecountry (USA, UK, Japan, Singapore, Egypt,) nooit getolereerd zou worden. Poppy geloofde niet dat ik de waarheid sprak. Ondanks de foto’s en filmpjes op internet geloofde ze het pas toen ze Michiel met zijn muts zag.
Na een heerlijk formal dinner met de Spice Girls, een watermeloen, een fles maple syrup, een Jagerbomb en nog veel meer steken we de straat over naar het University Arms Hotel. Emma krijgt gelijk. Nog meer dan bij een formal dinner is iedereen gekleed in de meest mooie cocktaildresses, niemand draagt zwart. Er zijn danslessen, een casino en er is een optreden van Truley Medley Deeply. My feet are killing me. Maar omdat we naast Red Nose Day ook vieren dat Poppy uit 4000 sollicitanten is aangenomen in New Orleans houd ik nog even vol. Na nog wat uurtjes dansen in Lola lo’s (ook als bijna dokter kan ik gratis VIP kaarten niet weerstaan) besluit ik toch te gaan slapen want morgen om 08.04 am vertrekt onze trein naar Londen!
